Η "μινι" περιμετρική της Πάτρας περνώντας από τα Εβραιομνήματα προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής ήταν αρνητικοί ως προς την επιλογή του δήμου να περάσει ο δρόμος από το συγκεκριμένο σημείο. Οι λόγοι; Ο θόρυβος και η οικονομική "σύγχυση" που θα επιφέρει λόγω της υπεραξίας. Ιδιαίτερα αγανακτησμένοι, οι κάτοικοι που συναντήσαμε , μας μίλησαν για τις οικογένειες που αναγκάστηκαν να φύγουν γιατί τα σπίτια τους αποτελούσαν εμπόδιο για τη δημιουργία του δρόμου. Επισκεφτήκαμε τα Εβραιομνήματα τον Ιούλιο και βρήκαμε το κομμάτι της περιμετρικής ατελείωτο. Ένα σκαμμένο τμήμα με σιδεροκολώνες αφημένες. Όπως μάθαμε οι εργασίες είχαν σταματήσει το τελευταίο δίμηνο διότι βρέθηκαν αρχαία. Αποτέλεσμα αυτής της συγκυρίας, η δημιουργία ενός χώρου που στην ουσία δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί. Εξετάσαμε το χώρο ως προς 4 άξονες: 1) τον περιβάλλοντα χώρο (έδαφος-τοπίο) 2)την κίνηση στο χώρο 3) το χρόνο ως προς τον χώρο και 4)τη δική μας δράση πάνω σ' αυτόν. Γνωρίζοντας τη δυσκολία της παρατήρησης ενός τόσο μεγάλου χώρου, προσπαθήσαμε να εστιάσουμε στα σημεία που μας ενδιέφεραν περισσότερο, δίνοντας συγχρόνως μια γενική εικόνα του χώρου ώστε εύκολα ο επισκέπτης να μπορέσει να παρακολουθήσει την προσωπική καταγραφή μας. Μέσα από αυτή τη μελέτη ήρθαμε αντιμέτωποι με την έννοια του "αόριστου χώρου". Νιώσαμε την αμηχανία με την οποία αντιμετωπίζεται καθώς και το αίσθημα δυσφορίας απέναντι σε κάτι που θα μπορούσε να οριστεί ως "μεσόφαση", διότι ο δικός μας αόριστος χώρος αποτελεί μια προσωρινή κατάσταση. Υπάρχει μέχρι να αποφασίσουν οι αρχές πως τα έργα μπορούν να συνεχίστουν. Εως τότε, ένας ακόμη μη τόπος δηλώνει παρών!